SAŠA MILIVOJEV

Profesor emeritus dr Rade Božović PROFESOR EMERITUS  DR RADE BOŽOVIĆ  O STIHOVIMA  „SVETSKOG BOLA“  SAŠE MILIVOJEVA Produženi i opominjući jecaj Saše Milivojeva nas uvek iznova tera na to da brižno razmišljamo o svetu u kome živimo. Ali svet je za pravog literatu previše malen, mora se planetrano ophoditi prema njemu. Ovi Sašini stihovi ne izlaze iz Panove frule, oni jecaju iz Rumijevog naja, vrsti itočnjačke svirale. Oni kao da nam ponovo govore opasnu uznemiravujuću Rumijevu, islamskog filosofa i pesnika, stih rečenicu: „Ne sedaj pod drvo sa onim koji te ne razume, sedaj samo s onima koji te poznaju i razumeju“. Sedaj samo pod voćke u punom cvatu, od sad.  Saša moj, teško je u ovim suvim, pustošnim vremenima biti pesnik. To je kao penjati se uz axis mundi , uz nevidljivi nebeski stub koji nema kraja. Nebo je visoko, a zemlja tvrda. Lako je popeti se uz drvenu banderu - tu su uzengije. Ali vredi, i može se, popeti uz pomoć univerzalnih misli i žestokih reči. Zn...

PROF. DR MILA ALEČKOVIĆ PROF. DR MILA ALEČKOVIĆ  O POEZIJI SAŠE MILIVOJEVA Da nisam i sama pesničko dete verovatno ne bih uočila talenat mladog čoveka koji živi daleko od svog rodnog grada, ali ne i od drevnog psihološkog arhetipa. Da li je Saša Milivojev pesnik od rođenja ili je to postao u daljini, uz ono što daljina sa sobom nosi kada se izoštre sva čula i saberu sve patnje, svejedno je. Milivojev je prosto pesnik u melanholičnoj pozadini stvaraoca koga čuvaju i jačaju njegovi stihovi. Milivojev zna da poezija odvodi u bezvremerje, u beskraj, u besmrtnost i bezimenost u kome smo dvojnici i provodnici Hristovih reči i zato u svojoj „Poruci posle smrti“ kaže: I ja sam umro, davno, a niko me nije žalio. Neko je slavio, dok sam mlad u krvi do kolena, na krstu u mukama, krvario. Niko za mnom nije zaplakao, kad su mi ekserima kosti o tisu zakivali, dželati su pevali, a ja se slatko smešio. U tom kratkom životu, u tom paklenom kotlu, u zarđalim raljama prosio sam ljubav pesmama, uzalu...

PROFESSOR EMERITUS PHD RADE BOŽOVIĆ Professor emeritus PhD Rade Božović about the verses  of Saša Milivojev's "Pain of the world" A prolonged and warning cry of Saša Milivojev is always and anew prompting us to carefully contemplate the world we are living in. Alas, the world is far too small for a true literate and must be treated planetarly. However, these verses of Saša are not sent forth from Pan's flute, they are wailing from Rumi's Nay, a type of Middle-Eastern flute. And it seems as if, they are once again embodying the warning and worrying words of Rumi "Don't sit under a tree with those that do not understand you, sit only with those who know and understand you. Sit only under a tree that is full of blossoms", from now on.  My Saša, it is hard being a poet in these times, dry and wasted. It is as hard as ascending the Axis mundi , the never-ending, invisible, heavenly pillar. The heavens are soaring and the earth is unyielding. A timber po...

Saša Milivojev - THE PAIN OF THE WORLD Famous actress  about the poetry of Saša Milivojev Saša Milivojev, the poet, in the bewildering shism between his angelic appearance, the undeniably other-worldly allure, that is in this world of the unsightly in both body and soul, where characteristic ugliness is praised, and where beauty is a thorn in the eye, where hate is obstructing one from seeing deeper than the beautiful surface, hence, in a shism with his unquestionable intellect and sensibility, and the aptness to comprehend the ruthlessness of this world in its entirety. Bravely writing his verses, tearing above all, his own soul, and then the souls of those thoughtful and powerless to change anything, being undoubtedly a minority, in the face of a constant danger of evil that is threatening to devour them. These songs from the quill of the pure and valiant soul, that wishes not to accept the injustice, arose directly from the depths of pain and powerlessness to change anything, s...

Saša Milivojev Saša Milivojev SVETSKI BOL I u ovom veku R e k e   k r v i   t e k u B o m b e   o djeku j u D e c u   u b i j a j u G l a v e   o d r u b l j u j u M i l i o n i   g l a d u j u B o l e s t i   p r o ždiru A ti pevaš   Drhte vešala Doline leševa U slanim suzama Gnojnim ranama Plen smo vranama   Gnjila creva Gladnim vukovima   Srušena kuća Mali dečak jeca Nad telom mrtvog oca   Srušene škole Hramovi i mostovi Vrište krvavi svatovi   Mali beli sanduci Majčinski jauci Iznad Urana Čuju se bolni urlici U ludilu buncaju pesnici A ti ćutiš   Oči su ti izvadili Kad su ti ćerku silovali Žicom zadavili Braću su ti oteli U podrumu ih mukom mučili Metalnim cevima Prste im lomili Testerama lobanje otvarali Noge kolima rastrgali Udove mačetama odsecali Kožu s leđa odrali Šlepere leševa buldožerima zakopavali Kosti putevima zabetonirali Bunar bez dna telima napunili Priđi bliže Pogledaj dole Beskrajni mrak dubine Da čuješ...